Hüznün içine işlediği gözlerine dokunmaktı her cümlede esas olan.
Hüzünle bakan ama yine de bakarken parıldayabilen bir çift gözdü hafızama kazınan.
"İnsanın sol yanına kazınan gün gelir unutulur da aklına kazınan asla, aklına kazı beni" demişti,
şimdi ne demek istediğini daha iyi anlıyorum.
Bunun büyümekle ilgisi var mı bilmem ama
benden önce bir yokuş tırmanışının ilgisi çoktur.
Her gözlerinin gerisindeki o hüznü merak ederdim,
kendi ile ilgili konuşmayı çok sevmeyen o adam öyle ince detaylar verirdi ki zihnime
parçalar birleşince kocaman bir hayat dökülüverirdi önüme.
Çok ağlamak istemişimdir yanıbaşında, ağlamak O'nu sevmekle eş değerdi belkide zihnimde.
Belki sessizliğimin sesini duyuşundan belki de gözlerindeki o hüzün denizinde kendimi buluşumdan.
Zor zamanların en uzak ama en yakın tanığı...
Anlatması öylesine zor ki, anlaşılması daha da zor. Ve hatta yanlış anlaşılması muhtemel.
Bazıları vardır elinizi verip kolunuzu kaptırdığınız
bazıları da vardır ki elinizi uzatıp sıkı sıkıya kavrattığınız.
Sendelediğimde farkında olmadan yanıbaşımda buluyorum.
Bu inanılmaz bir his zihnimde.
Nedense her kafamın içi şartelleri attığında O'nun izlerinin olduğu yerde arıyorum kendime gelişi.
Anlaşılmak bu kadar zorken, nasıl bu denli anlayabiliyor ruhumu...
Soramıyorum, yasaklı kelimeler içerir gibi bazı cümleler.
Basit şeylerle anlaşırdık biz,
bir bakış,
bir kelime,
bir mimik,
Şifreli konuşmalar gibi.
Ne zaman bitip ne zaman başladığını bilmediğiniz acılar gibi
kendiliğinden ama bir o kadar da içinizde.
Birine ait olmak ya da O'nun birine aitliği aramızdaki suskun anlaşmayı
bozamayacak kadar güçlü bir sessizlik.
Ne zaman kar düşse bu sokaklara düşüverir zihnime, gülümsediğimi anlar biliyorum.
Şişşttt aramızda diyip göz kırpar bilirim ki başkalarına...
Bu basit anlaşmanın sihri ile başkalarının çook büyük beklentiler ile
temkinli beklediği anlarda biz gülümser geçeriz...
Ben bilirim ki ruhumdaki yerini bilir,
Ben bilirim ki yine yine sendelesem eli üzerimdedir bana farkettirmez
O bitip tükenmek bilmeyen uzun yollar gibi
Zihnimin yolculuğunun daimi durağı, gelip geçen her yolun kesiştiği yer
Anlatması zor, anlaşılması imkansız ve hatta yanlış anlaşılması muhtemel....
[alıntıdır]
